Zespół powrócił z pierwszym pełnym albumem. Jaki światopogląd tym razem prezentuje girlsband? Sprawdźcie w naszym podsumowaniu!
Dreamcatcher powróciło po ponad czterech miesiącach nieobecności z nowym wydawnictwem. “Dystopia: The Tree of Language” miało premierę 18 lutego. Jest to pierwsze dzieło, które prezentuje nową erę po ukończeniu serii „Nightmare”. Jak sam tytuł albumu wskazuje, zespół i tym razem pisze mroczny scenariusz. Dystopia oznacza bowiem czarną wizję przyszłości. Dziewczyny przenoszą nas do nowego świata, a ich historia zaczyna się od początku. Tytułowym utworem krążka zostało Scream, które jest kluczowe w całej opowieści.
Singiel prezentuje rzeczywistość, która jest lustrem naszego życia. Przedstawione w nim losy dotyczą średniowiecznych polowań na czarownice, jednakże jest to swego rodzaju metafora. Oskarżenia, które padały pod kątem kobiet uznawanych za czarownice, są podobne do tego, co dzieje się obecnie. Słowem można skrzywdzić, a nawet pozbawić życia drugiego człowieka. Jak się okazuje, odległe czasy są połączone z teraźniejszością. Mogą to sugerować tunele czasoprzestrzenne zawarte w teledysku. Ważną rolę odgrywa też drzewo, które ma dwa rodzaje owoców – białe i czarne, symbolizujące dobre i złe słowa. Obrazuje to problem społeczny – ludzie przestali używać właściwego języka. Oprócz bogatej treści, którą przekazuje zarówno tekst utworu, jak i teledysk, warto zwrócić uwagę na energiczną choreografię.
- Intro — wprowadza w nastrój tytułowej piosenki. Słyszalna jest tu sekcja smyczkowa i klawiszowa.
- Scream
- Tension— rockowy utwór, który mówi o tym, że perfekcjonizm czasami może przeszkodzić nam w dalszych działaniach. Warto jednak iść dalej, nawet jeśli coś nie jest idealne. Ważne, aby się nie zatrzymywać i nie obwiniać się za małe błędy.
- Red Sun — utwór oparty na gatunkach alternatywnych. Opowiada o powtarzaniu błędów bez skruchy.
- Black or White — popowa piosenka, która porusza kwestię ogólnego myślenia ludzi. Dla większości coś jest albo czarne, albo białe, a w ich światopoglądzie nie ma miejsca na różne odcienie szarości.
- Jazz Bar — jak sama nazwa wskazuje, jest to jazzowy numer. Tekst opowiada o dwóch osobach, które wspólnie śpiewają piosenkę. Ich spojrzenia spotykają się i budzą miłosne uczucia.
- SAHARA — metaforyczne odniesienie na pustynię, która symbolizuje puste miejsce bez środków do życia. Kompozycja opowiada o tym, że nikt nie ma ustalonej ścieżki w życiu. I chociaż istnieją przeszkody, jednak trzeba iść naprzód.
- In The Frozen — elektroniczny kawałek z dużym udziałem syntezatora. Uczucia człowieka są porównane do kwiata, który kwitnie na mrozie i próbuje wytrzymać zimną rzeczywistość.
- 새벽 — delikatna kompozycja o miłosnym zabarwieniu. Podmiot chce pozostać w ramionach ukochanej osoby przez całą noc, aż do świtu.
- Full moon — to utwór wydany w pierwszą rocznicę zespołu. Bohater numeru chce być zawsze przy ukochanej osobie i pragnie ją zatrzymać przy sobie, nawet w snach.
- 하늘을 넘어 — druga piosenka dla fanów wydana po Full moon. Zostaje złożona obietnica o ponownym spotkaniu. Piosenkę przepełnia nadzieja na wspólną przyszłość, bo w chwili obecnej spotkanie nie jest możliwe.
- Outro — tajemnicze i niepokojące zakończenie albumu.
- Scream Inst.
- Paradise — solowy singiel Siyeon. Został wydany przed albumem grupy, jako zwiastun i początek nowej historii. Popowo-elektroniczny numer z melodycznym refrenem. Tekst opowiada o trudnościach, z jakimi musi się zmierzyć współczesny człowiek. O hałasie słyszalnym nawet przez zatknięte uszy, bo słowa, które wypowiadają ludzie, zostają w pamięci i nie dają spokoju. Zostaje przekazana ważna wiadomość: nikt nie jest sam i nie powinien się smucić.
